Iz starih knjiga: Zanat je zlatan, 1904. godine

 

U Glasniku Zemaljskog muzeja Sarajevo, knjiga br. 1 iz 1904. godine objavljen je tekst o zanatima, zanatlijama, i zanatskim udruženjima u Mostaru, toga vremena:

"Mostar je oduvijek imao brojne zanatlije, tako prvi zapisi iz 1762. g., bilježe više od trideset različitih zanatskih udruženja (esnafa). Zanatske radnje su bile koncentrirane u starom gradu (bazaru) i to vecinom u Potkujundžiluku, jer je desna strana Neretve, tzv. Priječka čarsija, bila pretežno namijenjena za prodaju prehrambenih artikala. Tabaci (kožari) su bili najjaci zanatski esnaf u Mostaru, a taj obrt se razvio još od druge polovine 16-08 stoljeća. Naime, tada je najveći mostarski vakif Zaim Mehmed-beg, nama poznatiji kao Karadozbeg, podigao i uvakufio čak 16 tabackih ducana. Njegova vakufnama iz 1570. godine je ujedno i najstariji pisani trag o postojanju tabačkog zanata u Mostaru. Od brojnih zanata u Mostaru najcesce nalazimo pekare (ekmekdžije), krojaše (terzije), obućare (baskmadžije), tkače (ćebedžije), zlatare (kujundžije), opančare (čarikdžije), kovače (timurdžije), štavljace (tabadžije), brijače (berberi) i zidare (dunderi). Zanati su u pojedinim periodima toliko usavršeni da su se počeli prenositi kao porodično zanimanje, a postajali su poznati ne samo u Mostaru nego i šire. Mnoga nam mostarska prezimena pokazuju zanımanje ili zanat kojim su se u srednjem vijeku bavili njihovi preci."

Tekst je objavljen u Glasniku Zemaljskog muzeja Sarajevo, knjiga br. 1 iz 1904. godine.

fotografije: arhiva cidom.org, Mostar i zanati oko 1900. godine

(Tibor Vrančić, iz knjige “Stambol u Mostaru, 2017. godine)